قاسم رفیعا در گفت‌وگو  با ستاد اطلاع‌رسانی بیستمین دوره جشنواره ملی و بین‌المللی فرهنگی و هنری امام‌رضا علیه‌السلام، اظهارداشت: واقعیت این است که هیچ زمانی به اندازه امروز شعر در زندگی روزمره و روابط اجتماعی انسان‌ها و ارتباطات اجتماعی آنها تاثیرگذار نبوده است.

وی ادامه داد: شعر همواره یک پل ارتباطی بین انسانها با یکدیگر است؛ در مواقع شادی و غم، شعر طنز، حوزه معنویت، مادیات و رویدادهای اجتماعی همواره شعر بخشی از زندگی روزمره آدم‌ها بوده است.

این شاعر، نویسنده و طنزپرداز افزود: شعری که امروز توقع می‌رود در بیان مفاهیم مرتبط با علی‌بن موسی‌الرضا(ع) شناخته شود نباید آن شعر با ساختار سنتی کلیشه‌ای باشد و تنها به کلیدواژه‌های ضامن آهو یا نکاتی از این دست اکتفا کند.

رفیعا اضافه کرد: شعر رضوی باید بیشتر به مضامینی مسائل و ارتباطات خاصی که آدم‌ها با یکدیگر دارند بپردازد؛ ما در شهر و کشوری زندگی می‌کنیم که ولی نعمتی به نام امام رضا (ع) دارد و مرجع ارتباطات مردم است و در مواقع بروز مشکلات معنوی، احساسی و عاطفی و حتی اقتصادی همراه مردم است.

وی بیان کرد: در اشعار زیادی تا اکنون به این موضوع پرداخته شده اما این کافی نیست چرا که در جنبه های عمیق رضوی و تفکر رضوی تا حالا رسوب نکرده و شُعرا برداشت نکردند و احساس می‌کنم اکثرا در همان لایه بیرونی احساسی و عاطفی رضوی مانده اند. در حالی که باید به سمت ساختار،تفکر و همچنین ایدئولوژی عمیق رضوی رفت، مطمئنا به خاطر نداشتن ساختار هنری معارف رضوی یک مقداری سخت است اما غیرممکن نیست که به درون مایه های عمیق‌تر و شفاف تر، تفکر رضوی پرداخته شود.

این شاعر، نویسنده و طنزپرداز تصریح کرد: معیارهای ارتباطی بین آدم ها و زندگی روزمره باید سبک زندگی ائمه باشد و براساس رفتار آنها با بقیه مردم این الگو سازی شود. مقوله ای مثل شادی آفرینی، در تفکر امام رضا(ع)  و یکی از شاخص‌های شخصیت ایشان لبخند، شادی و همدلی و همراهی شاید حتی ارج و قربی که برای لبخند ایشان قائل هستند برای کمتر موضوعی این ارزش را قائل باشند.

رفیعا بیان کرد: شاعر در ابتدا باید نسبت به هر موضوعی که می خواهد شعر بگوید علم و آگاهی داشته باشد؛ یعنی بداند این مقوله ای که به آن می‌پردازد مقوله مستندی است. گاهی از جنبه فکر و اعتقادی اش ما نسبت به یک موضوعی بحث و گفتگو می‌کنیم  و باید در درستی آن دقت داشته باشیم.

وی افزود: بعد از اینکه شعر سروده شد و احساس در شعر جریان پیدا کرد و در بین کلمات نشست و به زبان شعر گفته شد آن وقت باید این اثر شنیده شود، متاسفانه بسیاری از اشعار در جشنواره خوانده می شود و بعد از پایان این اشعار در حد همان جشنواره باقی می‌ماند؛ شاعر یک رتبه ای می‌گیرد و می رود دنبال کارش در حالی که باید اینها شنیده شود.

این شاعر مشهدی اضافه کرد: معتقدم خود جشنواره رضوی،باید از شاعران برگزیده این جشنواره برای حضور در حرم و شعر خوانی در کنار حرم رضوی دعوت کند و کتاب این اشعار باید چاپ شود؛ نکته خوب و مثبتی تولیت آستان قدس به آن اشاره کردند و برای من خیلی جالب بود که گفتند «چه اشکالی دارد در کنار زیارت‌نامه و قرآن، مجموعه شعر رضوی هم باشد» این حرف خیلی خوبی است؛ چه اشکالی که ما کارهایی برای کودک بگذاریم. زمانی که والدین مشغول زیارت هستند کودک و نوجوان ما با اشعار رضوی با امامشان ارتباط برقرار کنند.

رفیعا گفت: گاهی بعد از خواندن زیارت نامه و قرآن فرد می‌خواهد حرفهای دلش را بزند اما حرفهای زیبایی ندارد که به امام رضا(ع) بگوید یا درد دل کند؛ گاهی یک قطعه شعر یک بیت شعر می‌تواند تمام آنچه که در دلش است را بیان و در قالب و ابزار شعر می‌تواند آن ارتباط روحانی را با امام رضا(ع) برقرار کند.

وی بیان کرد: نمی‌گویم مناجات نامه‌ها و قرآن و دعا را کنار بگذاریم بلکه در کنار آنها زمانی که می‌خواهیم با امام رضا(ع) حرف بزنیم به زبان شعر که گفتاری زیبا است این حرفها را بگوییم و با امام درد دل کنیم؛ گاهی یک بیت شعر می‌تواند دل ما را به امام رضا(ع) وصل کند.

این شاعر، نویسنده و طنزپرداز اضافه کرد: مطمئنا وقتی یک شعر معنوی که از دل یک شاعر که خودش به آن معنویت آشنا و برخاسته از ناخودآگاه شاعر است در یک فضای معنوی این شعر می تواند در ضمیر انسان اثر بگذارد.

انتهای پیام/